Spelers van de A- en B-jeugd waren tijdens de Pinkster op bezoek in Sulsice, in het Tsjechische Bohemen. Het was een lange reis om daar te komen, maar het bleek de moeite waard. Het is een prachtige trip geworden, met uitgaan, maar wel degelijk ook met veel inzet bij de wedstrijden en veel voetbalplezier (in allerlei opzichten). Toen ik de groep op de terugreis bij bij Akersloot complimenteerde, zei ik dan ook dat onze jeugd alles haarfijn had begrepen: je gaat natuurlijk niet 12 tot 14 uur in de bus zitten om in de omgeving van Sulcice Pipo de -Clown- voetbal te spelen met een Skippy-bal!

We vertrokken vrijdag om 7 uur vanaf ons eigen stadion (want dat is Tsjechisch voor een speelveld met een tribune, heb ik begrepen). De reis duurde langer dan voorzien, dus we arriveerden pas na half 10 ’s avonds in Bohemen, het noordelijk deel van Tsjechie. Sulcice bleek een rustige provinciestad met grootsteedse uitgaansmogelijkheden, maar zonder de drukte en stress van grote en Nederlandse steden. We logeerden in een grote school en direct na aankomst bleek dat alle voor ons belangrijke locaties op loopafstand lagen (5 a 10 minuten). De plaatselijke horeca (cafe, disco, supermarkt, warme bakker vanaf 5.30 uur, etc) tenminste, want de speelvelden lagen op verschillende Boheemse plekken die (soms 15) kilometers uit elkaar lagen. Het was er erg goedkoop, dus het zal voor het eerst zijn dat de Boysjeugd geld over hield! Ik weet ook zeker dat onze junioren al op de eerste avond hun ogen hebben uitgekeken (Go Go!!).

Laat naar bed, maar door de ijzeren discipline van chef de mission Gerard was iedereen gewoon in Boystenue present voor de poulewedstrijden op zaterdag. Organisatorisch uitstekend was de verdeling van de leiders over de teams (drie leiders bij elk team) en die was nodig omdat we (enige minpuntje) niet met de A en de B op hetzelfde complex speelden. Ik ben zeer trots op Gerard en die leiders, want ze hebben het voortreffelijk gedaan – geen enkele wanklank, een groep die echt een groep was (en dat krijg je als er gedisciplineerd wordt gevoetbald, maar ook feestgevierd). Er was respect voor elkaar, dus konden er ook plagerijen zijn, iedereen kon elkaar lekker stangen, maar iedereen hielp elkaar ook waar nodig, of men corrigeerde elkaar als iemand wat te uitbundig dreigde te worden. Beste lezers: het was daardoor wel degelijk uitbundig,maar op een fantastische manier! Ik ben er trots op dat iedereen zich zo goed heeft gedragen en doe mijn Boyspetje dip af voor spelers en begeleiding (want als voorzitter heb je echt een makkie hoor, als je mee gaat). Er is wel degelijk ook gevoetbald. Ik zag zelf alleen de B, want ik dacht: morgen ga ik naar de A, maar de B deed het zo goed dat ze een finaleplaats in zicht kregen. Dat lukte niet, want de Sulcinicers waren in hun stadje dan wel gemoedelijk en relaxt, maar op het sportveld waren ze bloedfanatiek. Nou dat is niet erg, maar het wordt een probleem als de scheids mee gaat helpen. We mochten niet winnen, en zelfs niet gelijk spelen (want we hadden een veel beter doelsaldo). De troostfinale dus en die wonnen we met 3-0. Derde plek Alkmaarsche Boys Beh (Tsjechisch voor B) en een opkomst in het stadion van Sulsice tijdens de prijsuitreiking (NB heeft Joep de show gestolen?). De A zong onze jeugdige helden terecht toe (en we riepen, met nogal wat anderen Boe, toen de winnaar bekend gemaakt werd). Voor nogal wat voetballers was het optreden van de majorettes (eerst: daar ga je toch niet naar kijken, later: er zijn lekkere meiden bij; NB ik vond ze aantrekkelijker dan de (magere) Go Go-girls die m.i. bovendien nauwelijks konden dansen). Een unieke prestatie leverde ook onze A. De Eurosport-tournooicommissie was deze keer extra streng, wilde de paspoorten zien, en stelde vast dat we een paar te oude spelers meenamen (NB examens verhinderden het meekomen van enkele reguliere A- en B-spelers, dus we hadden wat personele problemen – daardoor maakte Matthijs de meeste kilometers!. Want hij werd persoonlijk door Bohemen vervoerd, zaterdag). De A speelde buiten mededinging, won 4 van de 5 wedstrijden, speelde 1 keer 0-0 en kreeg geen goal tegen (Keessie bedankt). Opmerkelijk overigens is dat er twee Utrechtse dames meededen (Rob had overal blaren, tot op zijn stembanden aan toe) in de laatste wedstrijd, maar het meest opmerkelijk is natuurlijk dat na zulke resultaten de A werd omgeroepen als de nummer 15 in de eindrangschikking: een historische dag voor onze club, denk ik.

Tijdens de terugbusreis is me niets opgevallen. Iedereen sliep de hele dag. Ik denk dat het in de gymzaal waar spelers en begeleiderssliepen niet zo stil is geweest...

Je bent maar 4 dagen weg en wat hebben we niet allemaal meegemaakt? Want we stelden ook nog vast dat aardappels in Tsjechie groente heten, dat onze gidsen waarschijnlijk meer verdiend hebben van onze fooi (al het overgebleven muntgeld; en ze wezen ons alleen maar de weg) dan van hun salaris (??), dat Tsjechische basisschoolleerlingen naar school gaan als wij nog in hun gymzaal slapen, dat een groep van meer dan 30 Boysmensen binnen een kwartier kunnen douchen, hun tas kunnen inpakken en dus tijdig bij de bus zijn (en dan had Rico ook nog in diezelfde tijd boodschappen gedaan!), en er is nog veel meer te vertellen, maar dat moeten de deelnemers zelf maar doen.

Ik ben als voorzitter is blij dat ik mee mocht, alles mee kon maken, mijn bewondering voor onze begeleiders is gegroeid en dus ben ik opnieuw een trotse voorzitter. Dus: Alkmaarsche Boys ola-ola-ola (volgens Ermand is dat Tsjechisch voor ole-ole-ole).

Gerard de Vriend
(db)