Vorige week lukte het niet, maar nu dus alsnog een verhaal. De voorzitter is zeer trots op de prestaties van Jong Alkmaarsche Boys en dus van de hele club. Het is ontzettend lang geleden dat Boys 2 kampioen werd en oudgedienden als Aris en ik hadden dan ook tranen in de ogen toen het kampioenschap vorige week werd behaald – met dank aan andere oudgedienden die de laatste twee wedstrijden mee mochten (!!) doen. Op die dag deden we namelijk afstand van het principe: onder 23. A1 moest ook gehandhaafd blijven, dat was ook een doelstelling. Hun gelijkspel tegen JVC was meer dan verdienstelijk! NB Jammer van VIOS uit, maar we leven nog steeds hoor, A1 blijft m.i. wel degelijk in de 1e klasse. Er was geen champagne, er waren geen bloemen, maar feestelijk was het toch bij Boys 2. Afgelopen zondag werd het natuurlijk alleen nog maar mooier. Ons vlaggenschip (de koningin was nog niet eens jarig, maar onze vlag ging uit) was overweldigend gemotiveerd aanwezig tegen Geel Zwart. Memorabele momenten? Een vliegende start, een wereldopeningsgoal van Ferry-aanvoerder en ontzettend veel strijdlust. We wilden echt winnen, dat straalde er van af. Mooi was ook dat de hele ploeg naar de trainer liep na de 2-0. Weg met het gezeik (zo goed, Nico?) na afloop! En dan zie je na de rust –terecht gaat Geel Zwart in een wanhoopsoffensief- eerst onze keeper zijn seizoen fantastisch eindigen en dan Tim een bal vanaf de doellijn koppen met een gebroken neus. En toen kwam weer onze aanvoerder met een bevrijdende treffer en met de dubbel salto, vlak voor het trouwste supporterslegioen. Ons legioen (Erman ole, ole) stelde het zeer op prijs dat youngsters Miguel en Raymond mochten meedoen, maar we waren met zijn allen blij dat keeper Rob ook zijn verdiende credits kreeg. En Sander (beide Sanders) speelde(n) foutloos.

Nog iets heel anders waar ik als voorzitter trots op ben. Ik vond het indrukwekkend wat er gisteren gebeurde bij de jeugdwedstrijden. De minuut stilte voor de doodgeslagen jongen. Ik wil graag dat iedereen weet dat het initiatief kwam van Johnny van Bockhove. Ik vond het ook weer klasse dat de spelers van Boys 1 eerbied wilden betuigen aan een man die ze helemaal niet kenden: onze voormalige consul. Zo moet het gaan in het leven, lieve Boys-vrienden, eerbied en respect voor elkaar.

En dan is het ontzettend druk, want AZ is op het grote scherm (prachtige verduistering, sponsor bedankt!), en dan gaan mensen die geen dienst hebben spontaan helpen (en als ik nu Naomi noem dan vergeet ik weer iemand anders, dus ik noem Naomi niet). Als je dat alles niet ziet, ben je een struisvogel, als je het wel ziet: dan ben je een trotse voorzitter.

Gerard de Vriend

(kg)